“Να περάσω την καρτούλα σας;” ρωτάει η ταμίας στο σούπερ μάρκετ. “Η τιμούλα είναι πολύ καλή” απαντά ο πωλητής στο κατάστημα. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς τα υποκοριστικά δίνουν και παίρνουν. Όλα είναι χαριτωμένα και γλυκούλικα. Μόνο στην επιφάνεια, όμως.
Ο τρόπος που μιλάμε, φανερώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τα πράγματα. Τη σημασία που δίνουμε και τη σοβαρότητα με την οποία τα αντιμετωπίζουμε. Σ’ έναν κόσμο γεμάτο χαριτωμενιές και υποκοριστικά, πολλές φορές οι λέξεις χάνουν το νόημα και τη σοβαρότητά τους.
Πάντα θυμάμαι την ιστορία με τον ιδιοκτήτη αντιπροσωπείας αυτοκινήτων που επέπληξε υποψήφιο για δουλειά, όταν ο τελευταίος την αποκάλεσε “δουλίτσα”. Δεν ήταν θέμα παραξενιάς στην επιλογή των λέξεων, αλλά σοβαρότητας με την οποία προσέγγιζε τη δουλειά του και ζητούσε και από τους συνεργάτες του το ίδιο.
Η ακρίβεια στην επιλογή των λέξεων είναι κάτι που λείπει από τον τρόπο που μιλάμε. Αυτό, εν συνεχεία, καθρεφτίζεται στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και ενεργούμε εν γένει. Όσο πιο ακριβείς, λοιπόν, τόσο και πιο ουσιαστικοί.
