Πόσες θέσεις καταργήθηκαν ή άλλαξαν περιεχόμενο και καθήκοντα τα τελευταία 110 χρόνια που ισχύει η μονιμότητα στο δημόσιο; Θυμάμαι όταν άρχισε να πρωτοδουλεύω, το μακρινό πια 2000, υπήρχαν υπάλληλοι που ασχολούνταν με το πρωτόκολλο, ενώ ακόμα πιο πριν δακτυλογράφοι. Άνθρωποι, δηλαδή, των οποίων το ωράριο προορίζονταν για να πληκτρολογούν στη γραφομηχανή καθ’ υπαγόρευση κείμενα. Σήμερα, όλα αυτά ακούγονται τουλάχιστον παράξενα σε μια εποχή που η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει τα δεδομένα και οι δημόσιες υπηρεσίες καλούνται να λειτουργούν με λιγότερους υπαλλήλους, αλλά πιο καταρτισμένους, με ευρύτερες δεξιότητες και αναπτυγμένη κρίση.
Στο πλαίσιο αυτό η συζήτηση γύρω από την άρση της μονιμότητας στο δημόσιο αποκτά διαφορετικά χαρακτηριστικά και θα πρέπει να εντάσσεται σ’ έναν μελλοντικό σχεδιασμό που καλείται να υπηρετήσει ανάγκες που ίσως δεν είναι ούτε καν γνωστές σήμερα.
Πριν, ωστόσο, ξεκινήσει οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι κάτι τέτοιο δεν αφορά στο υπηρετούν προσωπικό. Επίσης, είναι σημαντικό κάθε συζήτηση να επικεντρωθεί σε αυτό που έρχεται και να αναζητήσει βαθιά το αν η μονιμότητα μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σήμερα, αλλά και υπό ποιες συνθήκες η άρση της σε συνδυασμό με τη σοβαρή αξιολόγηση μπορεί να είναι η απάντηση στα σοβαρά προβλήματα του δημοσίου τομέα.
