Λέγονται πολλά για την εποχή της μετά-αλήθειας και της επιμονής αυτών που παράγουν προϊόν να απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στην λογική ή την κριτική μας σκέψη.
Σε αυτή την εποχή των περιβόητων “αφηγημάτων” ο καθένας παρουσιάζει τη δική του εκδοχή, ως αληθινή, κι έτσι περίπου φτάσαμε στο “να μην μας καίγεται καρφί” για τα ίδια τα γεγονότα.
Και καλά, από τις στρατευμένες περιπτώσεις όσων έχουν αναλάβει εργολαβία την υποστήριξη του τάδε ή του δείνα και το κάνουν εντελώς ξεδιάντροπα, δεν κινδυνεύουμε. Ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε και πως να προστατευτούμε.
Το ζήτημα είναι μ’ εκείνους που σ’ ένα απολίτικο, όσο και χαβαλετζίδικο πλαίσιο, επιχειρούν να αφαιρέσουν”άβολα” στοιχεία απο μια ιστορία και να εισάγουν νέα πιο “βολικά”, διαμορφώνοντας μια νέα ιστορία. Το κάνουν μάλιστα με μαεστρία αυτοί που μιλούν τη φωνή της κοινής λογικής, δεν μιλούν “πολιτικά” και έχουν βασικό “όπλο” τους τη σάτιρα.
Το είδαμε να συμβαίνει με το Λάκη Λαζόπουλο, το βλέπουμε να έρχεται από τους “Ράδιο Αρβύλα”.
Στην περίπτωση της τελευταίας εκπομπής “Βινύλιο” με καλεσμένο το Νίκο Μαστοράκη, μάλλον οι τελευταίοι το παράκαναν. Ας ελπίσουμε ότι ήταν μόνο μια άτυχη στιγμή και δεν ήταν μια συνειδητή προσπάθεια ξεπλύματος.