Αυτό που περνάει η Δυτική Μακεδονία είναι υπαρξιακή κρίση. Ανεξάρτητα με το πώς θα το πούμε και πώς θα το καταλάβουμε έχουμε μπει σε φάση βαθιάς, υπαρξιακής κρίσης, όπου πρώτα πρέπει να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να δούμε τι θέλουμε να κάνουμε, πώς θέλουμε να το κάνουμε και εν συνεχεία να αναζητήσουμε βοήθεια. Όπως ακριβώς και σε μια προσωπική κρίση.
Το υπαρξιακό της κρίσης συνίσταται στο ότι τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου όπως τα ξέραμε μέχρι τώρα και σε λίγο δεν θα φτάνουν ούτε τα ιδεολογικά, ούτε τα διανοητικά, ούτε τα επαγγελματικά, αλλά ούτε και τα επιχειρηματικά μας εργαλεία για να αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση. Επομένως, θα πρέπει να αναζητήσουμε καινούργια, τα οποία θα μας δώσουν διέξοδο για την επόμενη μέρα.
Κι αυτό δεν λέγεται και γράφεται με διάθεση εκφοβισμού ή κινδυνολογίας, αλλά με διάθεση ρεαλιστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων από τον καθένα και την καθεμία.
Πέρα από τα αυτοδιοικητικά όργανα που μέσω της δραματοποίησης των θεμάτων μπορεί να εξυπηρετούν και άλλη ατζέντα και γενικά αρέσκονται σε μακρόσυρτες διαδικασίες, θα πρέπει όλοι εμείς, οι άμεσα θιγόμενοι να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Αναζητώντας εργαλεία, γνώσεις και δεξιότητες που θα μας βοηθήσουν να βγουν από αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
Η Δυτική Μακεδονία σε υπαρξιακή κρίση
Μοιραστείτε την είδηση
