Ως αστοχία στην επιλογή προσώπου χαρακτήρισε λίγο πολύ ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης τον διορισμό του 80χρονου στο Νοσοκομείο Καρδίτσας. Η εξέλιξη της υπόθεσης ήταν μια από αυτές που μας κάνουν να ευγνωμονούμε τα viral των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, άνευ της πίεσης των οποίων, οι εξελίξεις δεν θα ήταν οι ίδιες.
Δεκτή, λοιπόν, η παραίτηση, αλλά το ερώτημα παραμένει. Γιατί ο κλάδος της υγείας να είναι διαχρονικά ο «επίλεκτος» για την απόδοση τιμητικών θέσεων και διόλου ευκαταφρόνητων αντιμισθιών σε αποτυχόντες κομματικούς;
Για ποιο λόγο θεωρείται μια από τις πλέον νευραλγικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση πόστο στο οποίο μπορεί να «παρκάρει» ένα κόμμα τους προστατευόμενούς του;
Πως μπορεί ένας υπουργός να αγνοεί τόσες δεκάδες «πυκνών» βιογραφικών με σπουδές άμεσα συνδεμένες με τη διοίκηση μονάδων υγείας, για να χαρίσει ελαφρά τη καρδία τη θέση σε ανθρώπους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις;
Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά το πρόβλημα παραμένει και ακούει στο γνωστό όνομα «τα δικά μας παιδιά», αλλά και τα «δικά μας περήφανα γηρατειά».
Και τέλος μια γραμμή για τον υπερήλικα για λίγες ώρες διοικητή. Άξιζε τον κόπο αυτός ο διασυρμός, επειδή δεν αντιλήφθηκε ότι όλα τα πράγματα έχουν κι ένα όριο;
Ιωάννα
