Αυξάνονται και πληθαίνουν οι ερωτήσεις “μα πως τρώτε ακόμα κόκκινο κρέας”, οι οποίες συνοδεύονται συχνά από εκείνο το βλέμμα απαξίωσης που είχε η μαντάμ Σουσού, όταν μιλούσε στους μπιθουλαίους. Επιπλέον, προστέθηκαν και άλλες που αφορούν στα χταπόδια, αλλά και άλλα έμβια, τα οποία για χιλιάδες χρόνια αποτελούν μέρος της τροφικής μας αλυσίδας.
Για κάποιο λόγο γίνεται της μόδας ένα είδος διατροφικού shaming, το οποίο έχει ως αποδέκτες όλους αυτούς που δεν αγοράζουν βιολογικά, δεν τρέφονται με κινόα που έρχεται από του διαόλου το ανάθεμα και αγαπούν το ταπεινό σουβλάκι. Είναι, εξάλλου, μέρος ενός life style που αγαπάει τα γραμμωμένα σώματα και τα ελαφρά γεύματα που… βαραίνουν μόνον την τσέπη.
Όλη αυτή η φρενίτιδα εκφράζεται με διάφορους τρόπους, μεταξύ των οποίων και η ατέλειωτη ηθικολογία. Μην τρώτε τα χταπόδια γιατί έχουν αισθήματα, διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες. Και οι μέλισσες; Γιατί να τις εκμεταλλευόμαστε για το μέλι τους τότε;
Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να ισχύει το περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα. Εκτός αν θέλουμε να εμπλουτίσουμε το δημόσιο διάλογο και με άλλες άχρηστες συζητήσεις.
