Παλαιότερα όταν άκουγα για το χάσμα των γενεών γελούσα με ελαφρά απαξίωση. Έλα μου, όμως, που έφτασα στο σημείο που οι παλαιότεροι σοφά έλεγαν “εκεί που ήσουν ήμουν κι εκεί που είμαι θα ‘ρθεις”.
Και να που ήρθα σε αυτή τη φάση που κάποια πράγματα που θεωρούσα δεδομένα, τώρα έχουν αλλάξει κατά πολύ. Όπως η επικοινωνία των νέων που γίνεται πια αποκλειστικά με το κινητό. Μου έλεγε χαρακτηριστικά μια νεαρή κοπέλα ότι προτιμά να παραγγείλει φαγητό από κάπου με πιο μέτρια ποιότητα, απ’ όπου μπορεί να παραγγείλει μόνο ηλεκτρονικά, από το να αναγκαστεί να τηλεφωνήσει σ’ ένα άλλο εστιατόριο, έστω κι αν αυτό έχει καλύτερης ποιότητας φαγητό.
Η αποκλειστική επικοινωνία μέσω ηχητικών μηνυμάτων, η λιγότερη προσωπική επαφή, αλλά ακόμα και η ελάχιστη τηλεφωνική επικοινωνία συνθέτουν ένα νέο επικοινωνιακό πλαίσιο, που δεν είναι αναγκαστικά καλύτερο ή χειρότερο. Είναι απλά διαφορετικό.
Όλοι, λοιπόν, εμείς οι μεγαλύτεροι οφείλουμε να το κατανοήσουμε και να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες που θα κάνουν τους νεότερους να έρθουν πιο κοντά μας και να μας εμπιστευτούν.
