Το τοπίο γύρω από την μετάβαση στην μεταλιγνιτική περίοδο είναι θολό. Κι αυτό κυρίως γιατί ακόμα και τώρα δεν έχουν γίνει ξεκάθαροι οι όροι με τους οποίους αυτή γίνεται.
Όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση διαχείρισης μιας κατάστασης, το νούμερο ένα είναι να προσδιορίσουμε το πρόβλημά μας, εν συνεχεία να προσεγγίσουμε διαφορετικές προτάσεις και στο τέλος να προκρίνουμε αυτές που θα θεωρηθούν ότι μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στη λύση.
Όλα αυτά, όμως, δεν πρέπει να γίνουν ερήμην της κοινωνίας που έως τώρα δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος του ζητήματος.
Μιλώντας για ολική αλλαγή οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, αυτό που πρέπει να κατακτήσουμε ως κοινωνία είναι η αντίληψη της κατάστασης και τα εργαλεία με τα οποία θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε αυτή την περιοχή την επόμενη μέρα.
Πρωτοβουλίες τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο στην κατεύθυνση της περαιτέρω καλλιέργειας των soft skills ή της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της επιχειρηματικής ανακάλυψης είναι εκ των ων ουκ άνευ. Πρέπει, ωστόσο, να έχουμε και μεγάλες επενδύσεις που θα ανοίξουν θέσεις εργασίας.
Μέχρι τώρα δεν είδαμε παρά μόνο φωτοβολταϊκά.
