Τι άλλαξε από την 28η Φεβρουαρίου 2024, τότε που ήταν απλά Τετάρτη; Γιατί χρειάστηκε να φτάσουμε δύο χρόνια μετά την παραμονή εκείνου του Μάρτη του 2023 για να πούμε και να κάνουμε τα αυτονόητα; Ήταν τα ηχητικά ντοκουμέντα που πυροδότησαν αυτή την έκρηξη; Γιατί έγιναν όλα λάθος;
Είναι πολλά τα ερωτήματα που χρειάζονται απαντήσεις και θα πρέπει ως κοινωνία των πολιτών να μη σταματήσουμε να ζητάμε να απαντηθούν. Χωρίς να βαρεθούμε και χωρίς να φοβηθούμε μήπως εργαλειοποιούμε ή εργαλειοποιούμαστε.
Το πόρισμα τα λέει όλα πολύ καθαρά. Μιλάει για ανεπάρκεια, για αστοχίες και για μια μεγάλη αδιαφορία. Επίσης, βάζει στο επίκεντρο τους πολιτικούς, αυτούς που έπαιξαν τα ρέστα τους πάνω στα κάθε είδους μπαζώματα και κυρίως πάνω στα πτώματα των παιδιών.
Εν τέλει τι μένει; Πώς θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτους, στους θεσμούς, στα μέσα ενημέρωσης που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στη μη ανάδειξη των βασικών σχέσεων αιτιότητας;
Δεν θα είναι μια εύκολη, ούτε απλή διαδικασία. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά που είναι, έστω και τόσο ετεροχρονισμένα, να ειπωθούν τα πράγματα όπως είναι.
