Είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, λίγες μέρες πριν, η εφαρμογή MyStreet. Πώς; Ως εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να συμβάλλουν στη διαφύλαξη της νομιμότητας και της διαφάνειας στους δημόσιους χώρους. Αυτής δηλαδή που δεν μπορούν να εγγυηθούν όσοι είναι θεσμικά επιφορτισμένοι.
Η ρητορική αυτή παραπέμπει σε μια σύγχρονη εκδοχή «ψηφιακής δημοκρατίας», όπου όλοι καλούνται να γίνουν ελεγκτές της καθημερινότητας. Ωστόσο, εδώ ακριβώς γεννιέται το κρίσιμο ερώτημα: είναι δουλειά των πολιτών να διασφαλίζουν τη νομιμότητα και να κάνουν τον ρόλο που θεσμικά αναλογεί στην αστυνομία, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς των δήμων ή στις ανεξάρτητες αρχές;
Σε μια κοινωνία όπου η ευθύνη τήρησης των νόμων μετακυλίεται στους πολίτες, είναι μια κοινωνία που κινδυνεύει να δικαιολογεί διαρκώς την ανεπάρκεια των θεσμών. Αντί η πολιτεία να ενισχύσει τους δήμους με προσωπικό, πόρους και πραγματικούς μηχανισμούς ελέγχου, επιλέγει να «επιστρατεύσει» τον πολίτη, παρουσιάζοντας αυτή τη μετατόπιση ευθύνης ως καινοτομία. Έτσι, αντί να λογοδοτούν οι αρμόδιοι, δημιουργείται ένα σύστημα όπου ο πολίτης καλείται να «καταγγείλει» για να καλύψει τα κενά της δημόσιας διοίκησης.
Η τεχνολογία μπορεί να είναι χρήσιμο εργαλείο, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ευθύνη του κράτους. Αντί να ζητάμε από τον πολίτη να κάνει τη δουλειά της αστυνομίας, της δημοτικής αρχής ή της επιθεώρησης εργασίας, θα έπρεπε να απαιτούμε ισχυρούς θεσμούς που να κάνουν τη δουλειά τους.
