Τις μέρες αυτές απεργούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και ως αποτέλεσμα υπάρχουν καθυστερήσεις των πτήσεων με μεγάλη ταλαιπωρία για τους επιβάτες. Το θέμα καλύπτεται σε κάποιο βαθμό από τα μίντια και πλαισιώνεται κυρίως ως προς τις συνέπειες, δηλαδή την ταλαιπωρία των επιβατών. Κυρίως, όμως, περιγραφικά.
Σε κάποια μέσα, διαβάζουμε τίτλους, όπως «γιατί… προκαλούν τις καθυστερήσεις οι ελεγκτές εναέριες κυκλοφορίας», που βάζουν ευθέως στο παζλ των ευθυνών τους ελεγκτές, αλλά κανέναν άλλο.
Η ιστορία είναι περίπλοκη, καθώς σε κάθε υπόθεση που έχει αρκετές πλευρές, τεχνικές και διοικητικές διαστάσεις, η αποτύπωση των σχέσεων αιτιώδους συνάφειας είναι δύσκολη και απαιτεί καλό ρεπορτάζ που δεν μπορεί να δοθεί σε 30’’ ζωντανής σύνδεσης.
Εκτός από το χρόνο, απαιτείται, επίσης, οι ρεπόρτερ να έχουν και κάποια γνώση, αλλά και εξειδίκευση στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Στις παλιές καλές ημέρες των εφημερίδων υπήρχαν διαπιστευμένοι συντάκτες του Υπουργείου Μεταφορών που γνώριζαν τα θέματα καλά. Σήμερα, όμως, που όλοι κάνουν τα πάντα, ενώ αυτή η ειδίκευση από καιρό δεν υπάρχει.
Θα μου πείτε, σιγά το πράγμα εδώ μας λείπουν άλλα κι άλλα. Δεν είναι, όμως, έτσι. Γιατί αν είχαμε καλό ρεπορτάζ για το σιδηρόδρομο και τη σύμβαση 717 πριν τα Τέμπη, μπορεί να είχαν εξελιχθεί κάπως αλλιώς τα πράγματα. Η πίεση από τα μέσα αναδεικνύει συστημικές αστοχίες που αλλιώς συνεχίζονται μέχρι να γίνει το κακό.
Χρειάζεται, λοιπόν, να γίνει κι αλλού το κακό, προκειμένου να αναδειχθεί το θέμα των απαρχαιωμένων υποδομών ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας;
