Το να ξεφεύγεις από τα “κουτιά” υπήρξε η κινητήριος δύναμη για κάθε κοινωνία και τον ανθρώπινο πολιτισμό συνολικά. Τα “κουτιά” άλλοτε είναι οι λεγόμενες κοινωνικές συμβάσεις, άλλοτε οι απαρχαιωμένες αντιλήψεις και άλλοτε οι ίδιοι οι νόμοι. Σκεφτείτε ότι κάποτε τους μοιχούς τους τριγυρνούσαν με σεντόνια στα αστυνομικά τμήματα, ενώ για πολλούς αιώνες η προίκα ήταν υποχρεωτική και καταργήθηκε μόλις το 1983.
Τα “κουτιά” βέβαια εν συνεχεία αντικαθίστανται από άλλα “κουτιά” που παγιώνονται ως αντιλήψεις, απόψεις, συντεταγμένες με τις οποίες κινείται η κάθε κοινωνία στο χρόνο.
Το ζητούμενο, λοιπόν, κάθε φορά, είναι να υπάρχουν οι άνθρωποι σε κάθε πεδίο (επιστήμη, τέχνη, κινήματα) που να αντιλαμβάνονται ότι “μόνο τα νεκρά ψάρια πάνε με το ρεύμα” και να διεκδικούν το “σπάσιμο” των κουτιών.
Στη δική μας εποχή που η ταχύτητα, η πληροφορία και οι κάθε είδους τάσεις κυριαρχούν, το να ακολουθείς το ρεύμα μοιάζει με την πιο εύκολη επιλογή και οι περισσότεροι προτιμούν να συμβαδίζουν με ό,τι θεωρείται ότι εκφράζει το σύγχρονο, χωρίς πάντα και να είναι. Το “ρεύμα” μπορεί να είναι η πίεση να φαίνεσαι επιτυχημένος ή χαρούμενος, χάνοντας σταδιακά τη δική σου ταυτότητα.
