Η αλήθεια είναι σκληρή και δύσκολα κάποιος, όταν μάλιστα ανήκει στους ασκούντες πολιτική, είναι διατεθειμένος να την ξεστομίσει εύκολα, αναλαμβάνοντας το βάρος της κριτικής που θα δεχθεί.
Από την άλλη πάλι, ο «σοφός λαός», ξέρουμε πολύ καλά, ότι δεν θέλει εύκολα να ακούει πράγματα δυσάρεστα. Προτιμά να βρίσκεται στο δικό του ροζ συννεφάκι, όπου για παράδειγμα ο λιγνίτης θα είναι για πάντα το βασικό καύσιμο, το οποίο, ωστόσο, δεν θα επιβαρύνει καθόλου το περιβάλλον (αντίθετα θα σκορπάει ευωδιά), οι θέσεις εργασίες θα παραμένουν ίδιες στο διηνεκές και όλα θα κυλούν όπως στο Tenessee, που έλεγε και η παλιά διαφήμιση του Jack Daniels.
Όταν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του και το σκηνικό αλλάξει, τότε και πάλι κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για το μέρος της αλήθειας που του αναλογεί και ψάχνουν όλοι μαζί να βρουν έναν καινούργιο φταίχτη.
“Πες τώρα ότι βολεύει και θα ακουστεί καλά κι ας αφήσουμε τα υπόλοιπα για τη συνέχεια” ήταν η κλασική και επιτυχημένη έως τώρα συνταγή σε ένα κοινό που επιβραβεύει διαχρονικά τη δημαγωγία και δεν έχει εκπαιδευτεί να διαχωρίζει το ρεαλιστικό από το ουτοπικό και δόλιο “ότι μας βολέψει”.
Δανείζομαι τους στίχους του ποιητή:
Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει
Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
μα ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας
Ιωάννα
