Αυτό που μας αξίζει

Τελικά αυτό που μας αξίζει ως ενημέρωση είναι περιεχόμενο από δημοσιογράφους που καραδοκούν σαν τα κοράκια πάνω από το πτώμα;
Τόσο στην υπόθεση της Κάρολαϊν Κράουτς, όσο και στην έναρξη της δίκης της υπόθεσης της κοπέλας που έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης με βιτριόλι, φάνηκε για ακόμα μια φορά ξεκάθαρα ότι το θέμα δεν είναι η ενημέρωση, αλλά εκείνο το ενσταντανέ που θα είναι ακόμα πιο τραγικό, ακόμα πιο “πιασάρικο” για όλους τους λάθος λόγους.
Τι κι αν υπάρχουν πίσω άνθρωποι και οικογένειες που πονούν και παλεύουν καθημερινά να ορθοποδήσουν; Τι κι αν η ίδια η κοπέλα που ήταν στόχος της επίθεσης ακούει τα όσα λέγονται για εκείνη και το πως “η ζωή της καταστράφηκε”. Η εντολή του αρχισυντάκτη είναι σαφής “πλησιάστε όσο πιο κοντά γίνεται και δείξτε όσο περισσότερο πόνο μπορείτε”.
Η ενημέρωση δε γίνεται στη βάση των στοιχείων, αλλά στη βάση του εντυπωσιασμού και εν τέλει δίνει βορά στο αδηφάγο κοινό αυτόν που έχει “χτυπηθεί” περισσότερο.
Είναι τελικά αυτή η ενημέρωση που μας αξίζει; Πολλοί θα πούμε βιαστικά και με σιγουριά όχι, αλλά αν θέλουμε στ’ αλήθεια κάτι άλλο θα πρέπει σθεναρά να το διεκδικήσουμε.