Αναπολώ τις μέρες που ο Μάης ήταν Γιουροβίζιον και πανελλαδικές εξετάσεις. Τηλεοπτικές συγκρούσεις για το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει απο τη μια και το αιώνιο άγχος των υποψηφίων και των μανάδων τους από την άλλη. Τότε όλα αυτά έμοιαζαν πολύ σοβαρά και λάμβαναν την ανάλογη θέση στην καθημερινότητά μας. Φέτος, τη Γιουροβίζιον δεν την πήραμε χαμπάρι, ενώ οι εξετάσεις που αρχίζουν τη Δευτέρα περνούν στα “ψιλά”, κι ας έχουν
“Η αλήθεια πονάει, το ψέμμα σκοτώνει” ήταν γραμμένο -μεταξύ άλλων αποφθεγμάτων- στο τετράδιο της κολλητής του γυμνασίου, στην εποχή που τα ρητά τύπου Κοέλιο κοσμούσαν τα βιβλία ελλείψει φεισμπουκικών τοίχων. Τι να κάνουμε, όμως, που μας αρέσει το τερατώδες ψέμμα, αυτό που μας χαϊδεύει τα αυτιά και σταδιακά μας αποκοιμίζει σ’ ένα βαθύ και ατάραχο -σχεδόν νεκρικό- ύπνο; Πόσες φορές σε αυτά τα έξι χρόνια ξυπνήσαμε στ’ αλήθεια για να
Το φτηνό χορόδραμα του μεσημεριού -που έχει επεκταθεί σε όλες τις ζώνες και όλα τα μέσα- κόβει εισιτήρια ανάλογα με την ταύτιση που μπορεί το θέμα του να δημιουργήσει στο κοινό. Όσο πιο κοντά φτάσουν οι κάμερες στο χώρο του συμβάντος, τόσο πιο πολύ θα πουλήσει το προϊόν. Μπίνγκο! Ας μην βιαστούμε, βέβαια, να χρεώσουμε την εξέλιξη αυτή στην τωρινή σοσιαλμιντιακή-ηλεκτρονική εποχή και τη σύγχρονη ηθική, γιατί οι παλιότεροι
Και άλλοι φόροι και άλλες εισφορές. Ασφαλιστικές και μη. Έχει δίκιο πράγματι ο κ. Κουμουτσάκος που υποστηρίζει ότι οδηγούμεθα σε μια πραγματικότητα κατά την όποια ο μέσος Έλληνας, ο μισθοσυντήρητος, ο συνταξιούχος, ο μικρός επιχειρηματίας ή επιτηδευματίας, θα δίνει τελικώς στο κράτος το 60% των εισοδημάτων που του έχουν απομείνει μετά από τις συνεχείς περικοπές που του έχουν επιβληθεί στην εξαετία της κρίσης. Θα φθάσουμε δηλαδή στο σημείο να πληρώνουμε
Δεν με ελκύουν οι ποιμαντορικοί λόγοι. Τις περισσότερες φορές είναι φουλ στην υποκριτική χριστιανική ορθότητα, γραμμένοι σε γλώσσα αυστηρή και παρωχημένη και δεν αφήνουν περιθώρια ουσιαστικής επικοινωνίας. Άλλες πάλι γίνονται παραληρηματικοί και δεν θυμίζουν σε τίποτα την αγάπη αυτού, το λόγο και το έργο του οποίου υπηρετούν. Ο λόγος του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω. Η ομιλία του κατά την Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου
Το σωστό να λέγεται. Αυτοί που μας κυβερνούν κατέχουν άριστα την τεχνική του οβελία. Μας σιγοψήνουν επί μήνες για την ένα συμφωνία. Ένας λαός ολόκληρος στη θέση του οβελία. Όποιο «λίπος» έχει απομείνει σε συντάξεις, μισθούς, καταθέσεις οικογενειαρχών, λίγο-λίγο εξαφανίζεται. Και το «ψητό» είναι έτοιμο να το κατασπαράξουν οι κερδοσκόποι που ακονίζουν τα μαχαίρια και τα πιρούνια τους. Έτοιμοι, πάνω από το ψαχνό που λέγεται «κεραμίδι». Την λατρεία και το
Το πρώτο Πάσχα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, είχα δημοσιεύσει το γράμμα ενός ανέργου από την Καβάλα, του Πασχάλη Λέξα. Ενός εκ των συμπατριωτών μας που ζουν τον δικό τους Γολγοθά. Και δυστυχώς, πολλοί από αυτούς, χωρίς ελπίδα Αναστάσεως: «Είμαι 55 ετών και έκλεισα ήδη ένα χρόνο άνεργος. Όσο και αν προσπάθησα και προσπαθώ ακόμη δεν μπόρεσα να βρω δουλειά. Γνωρίζετε ότι όλη η αγορά είναι… “γονατισμένη”. Σαν άνεργος, εκτός
Είναι πράγματι εκ φύσεως τόσο γλυκιά αυτή η εποχή της Ανοίξεως, εποχή της ζωής και της αναγέννησης των πάντων, εποχή Αναστάσεως, ακόμη από τους αρχαίους χρόνους των Ελλήνων, ότε ανέβαινε στον «επάνω κόσμο» η Περσεφόνη, ώστε ακόμη και ο Εσταυρωμένος, στα εγκώμια της ακολουθίας του Επιταφίου, προσαγορεύεται ως «γλυκύ μου Έαρ». Τα κατάφεραν όμως οι πολίτικοι μας ηγέτες ώστε, κατά τα τελευταία χρόνια, αντί θριάμβου της ελπίδας, η ελληνική Άνοιξη
Τη Μεγάλη Δευτέρα 25 Απριλίου, ξεκίνησε στη Βουλή η συζήτηση του Νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και βασικές διατάξεις φορολογίας εισοδήματος. Το κενό ενημέρωσης είναι μεγάλο εξαιτίας της απεργίας των δημοσιογράφων και γίνεται ακόμα μεγαλύτερο λόγω της σπουδαιότητας του θέματος και κυρίως των αλλαγών που επέρχονται στα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Χωρίς αμφιβολία οι μεγαλύτερες αλλαγές έρχονται για τους αγρότες, δεδομένου ότι ανατρέπονται ακόμα και όσα ψηφίστηκαν τον Αύγουστο
Προσπαθώ να θυμηθώ πως ήταν πριν την κρίση. Τι λέγαμε, για τι συζητούσαμε, πάνω σε ποια βάση δημιουργούσαμε τα όνειρα μας. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια. Έξι. Μοιάζουν, όμως, αιώνες, μέσα στους οποίους διαμορφώθηκε μια εντελώς άλλη κατάσταση. Σ’ αυτή, λοιπόν, την άλλη κατάσταση, με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει πάντα, επικράτησαν τα άκρα. Τα άγρια, οι φωνές, οι υπερβολές, οι μύθοι, τα παραμύθια, οι υστερίες, οι ολοκληρωτικές απόψεις, αυτές που
Αρχίζω να υποπτεύομαι ότι ο πρωθυπουργός της χώρας έχει το σύνηθες για πολλούς Έλληνες πρόβλημα επαγγελματικού προσανατολισμού. Ότι πιθανότατα άλλο ήθελε να γίνει και άλλο έγινε. Ίσως ο πατέρας του και ο θείος Ηρακλής, αμφότεροι πολιτικοί μηχανικοί, καταπίεσαν τα τέκνα τους να ακολουθήσουν το δικό τους επάγγελμα. Ούτε οι πρώτοι θα ήταν άλλωστε, ούτε οι τελευταίοι που ψυχαναγκάζουν τα παιδιά τους σε μια επαγγελματική επιλογή -και ανάλογες σπουδές- ενώ άλλα
Λόγια, λόγια, λόγια. Πολλά λόγια ακούσαμε, για μια ακόμη φορά, κατά την συζήτηση, σε επίπεδο πολίτικων αρχηγών, που προκάλεσε ο νέος ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σχετικά με το θέμα της εσωτερικής ασφάλειας, σε συνδυασμό με την δράση ενός τμήματος των προσφύγων και εκείνων των «αλληλέγγυων», ημεδαπών και εισαγόμενων, που τους υποκινούν. Όπως για παράδειγμα η κατάληψη, επί σαράντα πέντε ημέρες, της γραμμής του ΟΣΕ στην Ειδομένη, που έχει νεκρώσει την
Πέρα από όλα όσα «σέρνουμε» κατά καιρούς στο…απόλυτο μέσο της εποχής μας που είναι αδιαμφισβήτητα το διαδίκτυο, θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε το πόσο πολύ συνέβαλε στο να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες σε πολλούς, οι οποίοι ήταν αποκλεισμένοι. Και δε μιλάμε μόνο για τη λειτουργία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που βοήθησαν να ακουστούν φωνές καταπιεσμένες και αλήθειες σκληρές. Μιλάμε περισσότερο για την καθημερινότητα όλων ημών που ακόμα και στις κατ’ επίφαση
Άργησε, αλλά μας το «έσκασε» το παραμύθι ο υπουργός Παιδείας. Προσανατολίζεται, λέει σε σαρωτικές αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Αγαπημένο σπορ των υπουργών παιδείας οι σαρωτικές αλλαγές. Λες και πάει σετ με την καρέκλα. Όσο πιο πολλές, τόσο πιο καλά. Για τους ίδιους φυσικά και όχι για τους μαθητές, τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς. Κανείς δεν αναγνωρίζει σε κανέναν προκάτοχο τα σωστά. Απασχολείται κυρίως
Συνήθως αποφεύγω να επετειολογώ. Αλλά η 21η Απριλίου 1967 σημάδεψε τόσο πολύ τη ζωή μας, ώστε δεν θα το αποφύγω σήμερα. Ιδίως όταν, τα τελευταία χρόνια, κάνουν τόσον αισθητή την παρουσία τους στον πολίτικο μας χάρτη οι νοσταλγοί της. Αντί άλλου κειμένου, αναδημοσιεύω μικρό απόσπασμα από τις «Γυναικείες Ιστορίες» που μόλις τυπώθηκαν: Το πειρατικό –γιατί το δικό μου τελευταίο λεωφορείο δεν το πρόλαβα- με άφησε, όπως πάντα, στην Πλατειά
Είναι έθιμο, όταν κανείς πηγαίνει ταξίδι στο εξωτερικό, επιστρέφοντας, να φέρνει όλο και κάποιο δωράκι. Ευγενικοί άνθρωποι, ο Σταθάκης και ο Τσακαλώτος, ήταν αδύνατον να μην ακολουθήσουν αυτή την παράδοση, μετά το ταξίδι τους στην Ουάσιγκτον, ένθα η έδρα του ξορκισμένου με τον απήγανο, παρά πάντων των κυβερνητικών προπαγανδιστών και των παπαγαλακίων τους, καταραμένου ΔΝΤ. Που δεν το θέλει, λέει, ο Αλέξης, αλλά αφού το θέλει ο Βόλφγκανγκ, τι λόγος
Για να παράγεις χρειάζεσαι κινητήριο δύναμη. Άλλοτε λεφτά, άλλοτε φαγητό, άλλοτε τροφή για σκέψη. Κάπως έτσι πάει. Αν δεν έχεις ερεθίσματα και είσαι κλεισμένος/η στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, έχοντας διακόψει τις κοινωνικές σου σχέσεις κι έχοντας σταματήσει να διαβάζεις απο καιρό, προφανώς δεν θα έχεις και πολλά να πεις ή να κάνεις. Βάλτε στο μυαλό σας την αναλογία σε επίπεδο κοινωνίας και χώρας. Πρέπει άμεσα να παράξουμε. Ιδέες, υπηρεσίες,
Μέτρα ως το δέκα, κι αν επείγει ως το τρία, πριν ανοίξεις το στόμα σου και πεις αυτό που με απίστευτη φόρα σου ‘ρχεται. Κάνε ασκήσεις ψυχραιμίας στο σπίτι, στο γραφείο, παντού. Ιδιαίτερα αν έχεις κάποια θέση που σου έχουν αναθέσει οι συμπολίτες σου. Τότε η sosαρα -που λέγαμε και στο σχολείο- είναι τα μαθήματα διατήρησης αυτοκυριαρχίας. Η ψυχραιμία, η αυτοκυριαρχία και η ευγένεια είναι δυσεύρετες πια. Κι όσο κι
Άλλοι 450 άνθρωποι στο δρόμο. Άλλη μια αμιγώς ελληνική εταιρία, η «Ηλεκτρονική», έβαλε λουκέτο, μετά από 58 χρόνια ζωής. Αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στις πολυεθνικές του κλάδου. Είτε είναι και φαίνονται από το όνομα τους γερμανικές, όπως η Mediamarkt, είτε έχουν μεν ελληνικό επώνυμο, αλλά βρετανικά αφεντικά, όπως η Κωτσόβολος. Όταν ξεκινούσα την σταδιοδρομία μου δεν είχαμε μόνον ελληνικές εταιρίες εμπορίας ηλεκτρικών ειδών, αλλά θαυμάσιες βιομηχανίες που όχι μόνον
Είμαστε η νοτιότερη χερσόνησος της Ευρώπης, ή μήπως η βορειότερη του τρίτου κόσμου; Ιδού η απορία. Διότι τέτοιες εικόνες με τον υπουργό Αμύνης με στολή εκστρατείας και ύφος επτά αρχιστρατήγων, όσο και να ψάξετε, δεν θα βρείτε σε κανένα πολιτισμένο και δημοκρατικό ευρωπαϊκό κράτος. Μόνον εκεί, κατά Μέση Ανατολή, Βόρεια και υποσαχάρια Αφρική και λοιπά τριτοκοσμικά καθεστώτα θα βρείτε «πολιτικούς» να βαυκαλίζονται ότι κατέστησαν στρατηλάτες, χάρη στην δύναμη που τους
