Το να κάνεις τη δουλειά σου με αξιοπρέπεια, όταν είσαι δημοσιογράφος, σημαίνει να μην εκμεταλλεύεσαι τον πόνο του άλλου, αλλά να παρέχεις πλαίσιο κατανόησης στην κοινωνία, ώστε να μην επαναληφθούν ανάλογα φαινόμενα.
Στην περίπτωση της δίκης για την υπόθεση που είχε ως θύμα την Ιωάννα Παλιοσπύρου, η αρχή αυτή δεν τηρείται από την πλειονότητα των μέσων που δεν έχουν ως στόχο την κατανόηση του προβλήματος από πλευράς του κοινού, αλλά την ηδονική κατανάλωση της φρίκης που βίωσε και βιώνει η Ιωάννα.
Τα ίδια είδαμε να γίνονται λίγες μέρες πριν, όταν ο ακόρεστος τηλεοπτικός φακός ζούμαρε πάνω στο κρεβάτι που έγινε το φονικό της Κάρολαιν Κράουτς.
Όσο, ως κοινό, θα καταπίνουμε αμάσητο αυτό το προϊόν, τόσο αυτό θα αυγατίζει και θα γεμίζει τις οθόνες μας με κουρελιασμένες αξιοπρέπειες. Πάνω απ’ όλα, όμως, θα δείχνει την κουρελιασμένη αξιοπρέπεια της δημοσιογραφίας που αντί να κάνει ένα βήμα πίσω και να αντιληφθεί το μείζον, τρέχει αλαφιασμένη πίσω από το ήσσον.
