Η επικοινωνία είναι μια ανάγκη, ζωτικής σημασίας και για την επιβίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία ούτως ή άλλως αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις, όπως αυτή της αυτονομίας των συστημάτων της Τεχνητής Νοημοσύνης. Την ώρα που κάθε πτυχή της ζωής μας γίνεται όλο και πιο εικονική και βασίζεται όλο και περισσότερο στην τεχνολογία, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η συνθήκη της επικοινωνίας για όλους με την έννοια της πιο άμεσης συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, αλλά και με την έννοια της ανάπτυξης νέων μορφών διακυβέρνησης, στις οποίες οι πολίτες και όχι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα έχουν τον έλεγχο των δεδομένων τους (Zarkadakis, 2020).
Τα μαθήματα που πήραμε από τη διαχείριση της Covid 19 τόσο κατά την πρώτη φάση της προσπάθειας του περιορισμού των κρουσμάτων μέσω του κλεισίματος των συνόρων και των εμποδίων στη φυσική μετακίνηση των προσώπων, όσο και κατά τη φάση της διαχείρισης των αποθεμάτων εμβολίων που τόνισε τις ανισότητες μεταξύ Παγκόσμιου Βορρά (Global North) και Παγκόσμιου Νότου (Global South), μας δείχνουν το δρόμο ως προς την ανάγκη να υιοθετήσουμε ουσιαστικά την επικοινωνία από όλους προς όλους και για όλους. Αυτό σημαίνει επιστροφή σε πιο συμμετοχικές μορφές δημόσιας συζήτησης και λήψης αποφάσεων, πριν βυθιστούμε εξ ολοκλήρου στον ψηφιακό κόσμο.
