Η Βιβλιοθήκη μας είναι ξεχωριστή, σπουδαία, ιστορική. Έτσι μάθαμε να λέμε και να αναφερόμαστε στον πλούτο της και στους θησαυρούς στα συρτάρια της, όπως μιλάμε για όλα αυτά τα πράγματα για τα οποία είμαστε περήφανοι, αλλά δεν έχουμε πραγματικά χαμπάρι περί τίνος πρόκειται.
Γιατί αυτά που πραγματικά αγαπάς, τα νοιάζεσαι, τα τιμάς και τα προστατεύεις ως κόρη οφθαλμού. Δεν τα αφήνεις στην τύχη τους, ούτε τα βάζεις στον αυτόματο πιλότο.
Η Βιβλιοθήκη μας, λοιπόν, ευτύχησε να μπει σ’ ένα καινούργιο και υπέροχο κτίριο. Αλλά μέχρι εκεί γιατί από τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε όλα τα υπόλοιπα θέματα, φαίνεται ότι η τύχη της σταματά στο κτίριο.
Πριν πολλά πια χρόνια, ο Νίκος Ραχωβίτης ως πρόεδρος του “Πρότασις”, έγραφε για την ανάγκη η Βιβλιοθήκη να αποκτήσει ένα σοβαρό μάνατζμεντ, στα πρότυπα των Βιβλιοθηκών του εξωτερικού. Ένα μάνατζμεντ που θα της εξασφαλίσει εξωστρέφεια, προγράμματα και δράσεις.
Στο πέρασμα του χρόνου φάνηκε ότι όλα αυτά είναι απλά ψιλά γράμματα για όλους εκείνους που θέλουν να συνεχίζεται το business as usual. Η κατάσταση μυρίζει εσωστρέφεια και επιστροφή στο παρελθόν και είναι λυπηρό.
