Θυμίζουμε, με την συμπεριφορά μας απέναντι στην επέλαση της πανδημίας, τους στίχους του Καβάφη για τους Τρώες:
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
να ’χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Μοιάζουμε με τους Τρώες κατά το ότι ουδόλως μας αρέσει να ακούμε τους δυσάρεστους χρησμούς από τα χείλη της Κασσάνδρας. Μας ακούγονται πλέον ευχάριστα, χαϊδεύουν περισσότερο τα ώτα και τις προτιμήσεις μας, οι διφορούμενοι χρησμοί τύπου Πυθίας. Που προσφέρουν την δυνατότητα,με εκείνα τα “ήξεις αφήξεις ου”, χωρίς την τοποθέτηση του διευκρινιστικού κόμματος, να δίνουμε έκαστος την ερμηνεία που μας βολεύει περισσότερο.
Ως φωνή Κασσάνδρας ακούγονται όσα διατύπωσε, μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό, ο καθηγητής Πνευμονολογίας, Νίκος Τζανάκης. Αλλά πολύ φοβούμαι ότι μάλλον οι δικές του προβλέψεις είναι πολύ εγγύτερες στην προδιαγραφόμενη πραγματικότητα, την οποία πρόκειται να αντιμετωπίσουμε τους επόμενους μήνες. Αλλά δεν τον ακούμε. Ούτε οι πολίτες ούτε η Πολιτεία. Προτιμούμε κάτι πιο ευχάριστο από την εκτίμηση του ότι “από δω και πέρα θα έχουμε περίπου 2.500 νεκρούς από κορονοϊό στη χώρα μας μέχρι το τέλος του έτους”.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η επισήμανση του κινδύνου για τις πολύ προχωρημένες ηλικίες στις οποίες, δυστυχώς, παρατηρείται μεγάλο ποσοστό ανεμβολίαστων: «Στις ηλικίες αυτές ομάδες οι εμβολιασμένοι είναι γύρω στο 73%. Είναι τραγικό, πρέπει να τους βρούμε και να τους εμβολιάσουμε προσωπικά. Οι γιατροί να πάνε να τους βρουν».
Κάθε πολίτης αυτής της χώρας έχει έναν αριθμό ΑΜΚΑ. Ο οποίος, λογικώς, εφόσον είμεθα οργανωμένη κοινωνία και δη με “επιτελικό κράτος”, παραπέμπει σε έναν ιατρικό φάκελο. Με τις ηλικίες, αλλά και τα “υποκείμενα νοσήματα” ενός εκάστου. Ιδού λοιπόν “πεδίον δόξης λαμπρόν” και για την κυβέρνηση σας, συλλογικώς, κ. Πρόεδρε, αλλά και ιδιαιτέρως για τον νέο υπουργό Υγείας, που επιλέξατε, τον κ. Πλεύρη.
Βρείτε τους, το συντομότερο δυνατόν, έναν προς έναν. Και ασκήστε κάθε δυνατότητα επιρροής και πειθούς. Κινητοποιώντας, προς την κατεύθυνση αυτή, το δυναμικό κάθε Κέντρου Υγείας, στην ύπαιθρο, αλλά και κάθε πρωτοβάθμιας μονάδας, όπως οι ΤΟΜΥ, στα αστικά κέντρα. Προσφέροντας κίνητρα ακόμη και στους ιδιώτες ιατρούς ώστε να “ξεσκονίσουν” την δική τους πελατεία και να ασκήσουν την επιρροή τους.
Περιθώρια επανάπαυσης, δεν υπάρχουν.
