Οι Αμερικανοί κατά κύριο λόγο, αλλά και οι Βρετανοί (βλ. περιπτώσεις Trump, BoJo) αρθρογράφοι έχουν πολλές φορές αναφερθεί στους κλόουν που μετατρέπουν την πολιτική σε τσίρκο.
Για να καταλάβουμε, ωστόσο, πώς περισσότεροι «κλόουν» έρχονται στην εξουσία, και έτσι να τους αποτρέψουμε, πρέπει να διορθώσουμε τη «χαλασμένη» εκλογική μας διαδικασία που τους δίνει το πλεονέκτημα και τους ανοίγει το δρόμο.
Οι κλόουν ανήκουν στο τσίρκο – αλλά αν δεν λάβουμε σοβαρά υπόψη την πολιτική, θα υπάρξουν πολύ περισσότεροι Τραμπ, Τζόνσον, αλλά και Κασσελάκηδες που θα θελήσουν να μετατρέψουν την πολιτική σε θέαμα.
Ο Κασσελάκης υπήρξε το σύμπτωμα, όχι η αιτία, μιας πολιτικής κουλτούρας που πλημμυρίζει από θέαμα και ασήμαντα πράγματα, όπως οι γάμοι, τα διαζύγια, οι καθημερινές στιγμές ενός πολιτικού προσωπικού που δεν έχει κάτι άλλο να δείξει.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ανταμείψει τους επίδοξους πρωταγωνιστές και κομπάρσους του πολιτικού τσίρκου, δίνοντας τους πολύ περισσότερο χώρο απ’ όσος τους αναλογεί, την ίδια ώρα που τα παλαιά μέσα πιστεύουν ότι εκπληρώνουν το καθήκον τους για αμεροληψία, παίρνοντας τους πιο «αρεστούς» εκπροσώπους και στα δύο άκρα, ως εκπροσώπους της κοινής γνώμης.
Όλα τα παραπάνω είναι, όμως, και το σύμπτωμα μιας ευρύτερης αποτυχίας του πολιτικού συστήματος. Κι αυτό πρέπει να μας ανησυχήσει και να μας κάνει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και ως εκλογικό σώμα.
