Σήμερα είναι η μέρα των ανθρώπων με αναπηρία. Δεν θα έπρεπε, όμως, να υπάρχει, αφού οι άνθρωποι με αναπηρία έχουν δικαίωμα να είναι ορατοί και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου και όχι μόνο όταν μια συγκεκριμένη συνθήκη το επιτάσσει.
Αυτό είναι και το πρόβλημά μας. Ότι εξαντλούμαστε σε ευχολόγια και ευσεβείς πόθους και αφήνουμε καθημερινά τους ανθρώπους γύρω μας να εξαρτώνται από την καλοσύνη των άλλων για να μπουν σε μια λίστα φαρμάκου, να έχουν μια θέση πάρκινγκ που δεν καταλαμβάνεται αυθαίρετα, να μπορούν να παρακολουθούν τα σχολικά μαθήματα χωρίς εμπόδια.
Προς το παρόν τα περισσότερα από αυτά δεν αποτελούν καθημερινότητα και αναγκαζόμαστε να απευθυνθούμε στην φιλοτιμία ή την γενναιοδωρία τρίτων για να επιλυθούν.
Έτσι, συζητάμε το 2020 για παιδιά που στερούνται την παράλληλη στήριξη και την αλληλεπίδραση με τους συμμαθητές τους, γιατί τα σχολεία είναι κλειστά και πολλά άλλα θέματα που θα έπρεπε εδώ και καιρό να θεωρούνται λυμένα.
Δεν φτάνουν λοιπόν τα λόγια, χρειάζονται και πράξεις από όλους μας.
