Τη σκέφτομαι να κάνει γυμναστική χαρούμενη ή να χορεύει μπροστά στον καθρέφτη. Μετά πάλι να φτιάχνει τα μαλλιά της, να χαζεύει στο tik tok ή να σκέφτεται τι θα κάνει το καλοκαίρι. Όπως κάνουν όλα τα παιδιά της ηλικίας της. Αυτή είναι η “αγία καθημερινότητα”, όπως πολύ εύστοχα γράφει ο Ηλίας Μαγκλίνης στα “Γράμματα στο Γκρι”. Αυτή την οποία εκτιμάς μόνο όταν τη χάνεις.
Στη δική της καθημερινότητα μπήκε πριν κάποιο καιρό o εχθρός με το όνομα Ewing και τα έφερε για λίγο μόνο όλα άνω κάτω. Πλησιάζουν, όμως, οι μέρες που θα τον κατατροπώσει. Με τα υπερόπλα που διαθέτουν οι σούπερ ήρωες με τα λευκά ρούχα, η μάχη αυτή είναι θέμα χρόνου να έχει νικηφόρο αποτέλεσμα για την πλευρά των καλών. Και τότε θα γίνει ένα γλέντι τρικούβερτο που θα το ακούσουν όλοι από τα Λευκά Όρη μέχρι τα βουνά του Λαγκαδά.
Mέχρι τώρα εκείνη προχωρά με σιγουριά μπροστά και μας δείχνει το δρόμο, έχοντας δίπλα της άγρυπνους φρουρούς τους γονείς, τα αδέρφια και όλους τους αγαπημένους της.
Όλοι οι υπόλοιποι τους κοιτάμε με θαυμασμό και δεν ξεχνάμε να δίνουμε αίμα και δείγμα για να γίνουμε δότες μυελού των οστών, ή να προσφέρουμε τη στήριξη μας μέσω του εθελοντισμού με έργο ή χρήματα. Στέλνουμε με κάθε τρόπο το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι.
(Για την ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου με πηγή έμπνευσης τη Μ.)
