Το λεκανοπέδιο Κοζάνης- Πτολεμαΐδας πλήρωσε και πληρώνει τη μονοκαλλιέργεια της ΔΕΗ. Αυτή που στέρησε από την περιοχή εναλλακτικές και τώρα την έβαλε στο μονόδρομο της μετάβασης σε πράσινες μορφές ενέργειες.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -και μάλιστα στον αντίποδα του μαύρου λιγνίτη- τα προηγούμενα χρόνια αποθεώθηκαν.
Προσοχή, όμως, γιατί υπάρχουν και παγίδες. Όπως το να φτάσουμε να γίνουμε ένα απέραντο κάτοπτρο, δημιουργώντας και πάλι συνθήκες μονοκαλλιέργειας, χωρίς να απαντώνται βασικά θέματα που έχουν να κάνουμε με την απασχόληση και το ΑΕΠ.
Είναι προφανές ότι αν δεν εξασφαλίσουμε κάποια χειροπιαστά ανταποδοτικά οφέλη και αν δεν καταφέρουμε όλο αυτό να γίνει συντεταγμένα, στο τέλος θα χάσουμε και αυτό το τρένο και θα μπούμε σ’ ένα νέο φαύλο κύκλο. Γι’ αυτό χρειάζεται συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων με προτάσεις και πιέσεις.
