Κατά καιρούς ομάδες φοιτητών, όπως η Typhoon, η ρομποτικής και όχι μόνο, διακρίνονται για τα επιτεύγματά τους.
Οι πρωτιές τους, όμως, δεν θα πρέπει να είναι μεμονωμένες, αλλά να συνδέονται με μια συνολική προσπάθεια που κάνει το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας να ξεχωρίσει και να διεκδικήσει τη δική του ξεχωριστή θέση, χωρίς να ζητιανεύει από το Υπουργείο Παιδείας για περισσότερους εισακτέους.
Κεντρικό ρόλο σ’ αυτό έχει και το γενικότερο άνοιγμα της εκπαίδευσης στις χορηγίες. Κάθε χρόνο ομάδες φοιτητών έχουν ιδέες, αλλά σκοντάφτουν στην υλοποίηση. Κι αυτό γιατί τα περισσότερα από αυτά τα projects θέλουν χρήματα, δε γίνονται… με νερό. Και τα χρήματα, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν και πρέπει να αναζητηθούν από ιδιώτες που θα πιστέψουν σ’ αυτή την προσπάθεια.
Σ’ ένα σύστημα, λοιπόν, που υπάρχει αναγνώριση της προσπάθειας και γιατί όχι της αριστείας -ας μην ενοχοποιούμε τις έννοιες- κάποιοι θα ξεχωρίζουν και θα κινητοποιούνται ακόμα περισσότερο, όταν βλέπουν τους κόπους τους να πιάνουν τόπο.
Αυτή θα είναι και η εικόνα του “καλού” Πανεπιστημίου, αυτού που συνεχίζει να δουλεύει σε πείσμα των καιρών και των καταστάσεων και η οποία θα καταφέρει να προσελκύσει φοιτητές για τους οποίους η Δυτική Μακεδονία και τα τμήματά της δεν θα είναι η τελευταία επιλογή, αλλά η πρώτη.
