Μιλώντας με επιχειρησιακούς όρους, η διαδικασία της μετάβασης, έτσι όπως σχεδιάστηκε και υλοποιείται από την σχετική επιτροπή υπό τον Κωστή Μουσουρούλη, βαίνει καλώς. Ένα-ένα τα παραδοτέα και τα ορόσημα μπαίνουν στη σειρά τους, κι ένα ακόμα τικ μπαίνει στη σχετική λίστα.
Τι συμβαίνει, όμως, με την μετάβαση με όρους κοινωνικούς; Τι έχει αντιληφθεί, τόσους μήνες μετά την ανακοίνωση του μεγαλόπνοου πρότζεκτ, η τοπική κοινωνία και κυρίως πόσο έχει συμβάλει στα όσα σχεδιάζονται;
Η απάντηση είναι μάλλον απογοητευτική, καθώς κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται, ενώ οι θεσμικοί μοιάζει να “σέρνονται” σε ανοιχτές διαδικασίες, προκειμένου να προχωρήσουν στη λήψη συλλογικών αποφάσεων. Κάθε φορά και υπό τεράστια πίεση χρόνου εξαναγκάζονται σε μια δημόσια παράσταση, η οποία στην καλύτερη έχει ως αποτέλεσμα κάποιο γενικόλογο κείμενο.
Η λογική είναι περισσότερο να ακούσουμε και να ασκήσουμε κριτική -για την τιμή των όπλων- σε όσα προτείνονται, παρά να προτείνουμε εμείς οι ίδιοι που γνωρίζουμε καλύτερα από όλους την περιοχή μας.
Το νομοσχέδιο για τη μετάβαση, ΄που σύντομα θα πάει προς ψήφιση, είναι το τέλος της διαδικασίας προετοιμασίας. Και η τοπική κοινωνία (που έχει μεγάλες ευθύνες) δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε. Από ‘δω και πέρα ξεκινά η εφαρμογή και κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται.
Τικ στα κουτάκια
Μοιραστείτε την είδηση
