Ένα κορίτσι από την Κοζάνη γίνεται δεκτό στο Χάρβαρντ. Δεν είναι το πρώτο που θα σπουδάσει σε πανεπιστήμιο της ivy league και σίγουρα δεν θα είναι το μόνο. Είναι, όμως, μια σημαντική είδηση, για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος σχετίζεται με το ότι το κορίτσι αυτό τελείωσε το γυμνάσιο, το δημόσιο δηλαδή σχολείο, της Κοζάνης. Πράγμα που σημαίνει ότι απέκτησε τις βασικές γνώσεις στα δημόσια σχολεία της ελληνικής επαρχίας. Σε αυτά τα σχολεία που προσφέρουν, όχι πάντα και όχι απ’ όλους, ποιοτικές υπηρεσίες εκπαίδευσης, αλλά όχι networking που θα σε οδηγήσει στην κορυφή του κόσμου. Γι’ αυτό και χρειάστηκε να πάει στο αμερικανικό κολλέγιο που θα της ανοίξει αυτές τις πόρτες.
Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με το ότι το κορίτσι αυτό, στο οποίο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει επενδύσει, θα φύγει. Και δύσκολα θα γυρίσει για να εργαστεί στη χώρα μας, καθώς πιθανότατα οι ευκαιρίες που της προσφερθούν από εκεί δεν θα μπορούν να συγκριθούν με ότι (δεν) θα της προσφερθεί εδώ.
Οι ιστορίες ατομικής επιτυχίας είναι πολύ σημαντικές ως κίνητρο για όλους, αλλά κυρίως ως τροφή για σκέψη σε σχέση με το πως μπορούν να εξελιχθούν κάποτε και σε ιστορίες συλλογικής επιτυχίας.
