Η προσέγγιση στα θέματα της παιδείας ξεκινά πρώτα απ’ όλα από τις φιλοσοφικές θέσεις μας για τον άνθρωπο και την ικανότητά του να φτιάχνει το μέλλον του. Ο παιδαγωγός και φιλόσοφος Πάουλο Φρέιρε έλεγε ότι οι άνθρωποι θα είναι πραγματικά ελεύθεροι, μόνο όταν σταματήσουν να βλέπουν το κόσμο με μοιρολατρική ματιά και αντιληφθούν τους εαυτούς τους ως ικανούς να χαράξουν το δρόμο τους, αξιοποιώντας την κριτική τους νοημοσύνη.
Πρόκειται για μια προσέγγιση ουσιαστική, όσο και διαχρονική. Μας αγγίζει περισσότερο αυτή τη στιγμή, που η διάρρηξη της κανονικότητας που έχει προκαλέσει η πανδημία στέκεται βοηθός στην επιτάχυνση διαδικασιών που αλλάζουν τη φυσιογνωμία του Πανεπιστημίου και από χώρο άσκησης ελευθερίας που πρέπει να είναι, τον κρατούν πίσω σε δομές και λογικές εξουσίας και επιτήρησης.
Το Πανεπιστήμιο είναι αυτός ο χώρος που οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέφτονται μετασχηματιστικά και να μυούνται σε πράξεις απελευθέρωσης, με βασικό «όπλο» το διάλογο και τη συζήτηση των προβλημάτων. Είναι ο χώρος που θα συναντήσει κάποιος ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης να συζητούν στο γρασίδι για τα όσα θέλουν να πετύχουν, κάνοντας πράξη μια υπαρξιακή αναγκαιότητα.
Αυτό πρέπει να κρατάμε στο μυαλό μας πριν ξεγλιστρήσουμε σε διάφορες προσπάθειες επιτήρησης.
