Διαβάζοντας την καταγγελία της Οικολογικής Κίνησης και του προέδρου της Λάζου Τσικριτζή για τα κομμένα δέντρα στο σημερινό φύλλο του “Χρόνου”, στάθηκα στην τελευταία παράγραφο για το που ήμασταν και το που φτάσαμε.
Αυτό είναι που πονάει περισσότερο. Να συνειδητοποιείς ότι πριν από 100 χρόνια οι άνθρωποι είχαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για ότι τους περιβάλλει που έκαναν εκτεταμένες δενδροφυτεύσεις. Μάλιστα, η “Πανδώρα”, όπως ανέφερε ο Λάζαρος Τσικριτζής. είχε φιλοδασικό τμήμα.
Και σήμερα που βρισκόμαστε; Αλήθεια, πόσο καιρό έχετε να ακούσετε ότι γίνεται δενδροφύτευση κάπου; Γιατί είναι σίγουρο ότι φαινόμενα παράνομης υλοτομίας βλέπουμε και ακούμε διαρκώς.
Αν η ιστορία αυτή δεν ξεκινήσει από τα παιδιά που θα αγαπήσουν τα δέντρα, τα ζώα και γενικώς ότι βρίσκεται γύρω τους, δεν έχουμε πολλές ελπίδες να ξεφύγουμε από αυτό το μονοπάτι που βρισκόμαστε.
Γι’ αυτό και με αφορμή τη μέρα του Περιβάλλοντος που πλησιάζει είναι σημαντικό να βρούμε τρόπους να (ξανα)κάνουμε το περιβάλλον σχετικό με τη ζωή μας.
Το περιβάλλον και η ζωή μας
Μοιραστείτε την είδηση
