Οι κάθε είδους προγραμματικές κατευθύνσεις, με την μορφή σχεδίων, αποτελούν ένα είδος σύνοψης των όσων σχεδιάζονται να γίνουν. Λογικό να είναι γενικόλογες και κωδικοποιημένες, με στόχο να δημιουργήσουν ελπίδα.
Οι προγραμματικές κατευθύνσεις είναι το πρώτο και το απλούστερο των βημάτων. Δεν απαιτούν συγκεκριμενοποίηση, αλλά ούτε και συγκεκριμένα εφαρμοστικά βήματα.
Η υπέρβαση έχει να κάνει με τη μετατροπή των λέξεων σε ουσία, των εξαγγελιών σε επιχειρησιακά σχέδια. Εκεί που θα περιγράφεται βήμα προς βήμα, το πως θα γίνει το εξαγγελόμενο-που δεν έγινε μέχρι τώρα- και πως πολλά από ευσεβείς πόθοι θα γίνουν μια ωραία πραγματικότητα. Είναι δηλαδή όλα αυτά στα οποία διαχρονικά αποτυγχάνουμε.
Οι κάθε είδους αλλαγές που δεν μπλοκάρονται από σημαντικά προβλήματα υλοποίησης, θα πρέπει να γίνουν σχέδιο και μάλιστα με χρονοδιάγραμμα. Με απενοχοποιημένη κρίση, ώστε να μην γκρεμιστούν ακόμα κι αυτά που ήταν στη σωστή κατεύθυνση.
Για το λόγο αυτό το μάστερ πλαν, το εδαφικό σχέδιο και εν συνεχεία τα επιχειρησιακά σχέδια είναι σημαντικό να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, λαμβάνοντας υπόψη ότι αφορούν στο μέλλον μιας ολόκληρης περιοχής που δεν έχει πολλά περιθώρια.
