Η εντελώς ανώριμη αντιμετώπιση μιας κρίσης, αρχική πηγή δημιουργίας της οποίας ήταν η κακή κρίση, είναι χαρακτηριστικό που ανήκει είτε στην παιδική ηλικία (όλοι ως παιδιά προσπαθήσαμε να κρύψουμε, μπουκωμένοι, ότι φάγαμε εκείνα τα σοκολατάκια), είτε σε ενήλικες, οι οποίοι, καίτοι τα ‘χουν τα χρονάκια τους, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι από τις πράξεις τους προκύπτουν αποτελέσματα.
Είναι, όμως, εντελώς απαράδεκτο να χαρακτηρίζει ενήλικες που έχουν αναλάβει να σώσουν εκατομμύρια άλλους ενήλικες και κατέχουν θέσεις ευθύνης. Σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν την ευθιξία να παραιτηθούν εγκαίρως, για να περισώσουν ότι μπορεί να έμεινε από το ηθικό τους κεφάλαιο.
Δεν θα αξιώσουμε την ευθιξία υπουργών ξένων κυβερνήσεων που παραιτήθηκαν γιατί άργησαν πέντε λεπτά στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Θα απαιτήσουμε, όμως, να μην μας κοροϊδεύουν στα μούτρα και να μην μας κουνούν το δάχτυλο αυτοί που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα ίδια τους τα νομοθετήματα.
Στην περίπτωση Γεωργιάδη δε, περισσότερο κι από την αρχική παράβαση, την οποία ο ίδιος, πάντα λαλίστατος, αποκάλυψε μέσω twitter (παραπέμποντας μας στη γνωστή -άκρως σεξιστική- παροιμία που αναφέρεται στους δήθεν καπάτσους που αποκαλύπτουν από μόνοι τις μπαγαποντιές τους), ενόχλησε η προσπάθεια συγκάλυψής της μ’ ένα χαρτί που όσοι έχουν στοιχειώδη επαφή με τα της δημόσιας διοίκησης, καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να προήλθε από τυπική διαδικασία.
Αφού, λοιπόν, την έκανε την «πατάτα» και δεν θέλει να παραιτηθεί, ούτε και να απολογηθεί δημόσια, τουλάχιστον ας πληρώσει το πρόστιμο.
