Ακόμα κι αν δεν κερδίσουν στο τέλος, οι κάτοικοι της Καλαμιάς είναι οι μεγάλοι νικητές. Όχι (ή τουλάχιστο όχι μόνο) γιατί το δικαστήριο δέχθηκε τα επιχειρήματά τους, αλλά κυρίως γιατί έδειξαν ότι τολμούν να βγουν για να στηρίξουν αυτό που πιστεύουν ως δίκαιο αίτημά τους.
Αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση όταν καλείσαι να υποστηρίξεις ένα συλλογικό αίτημα. Με το χέρι στην καρδιά, πόσοι από εσάς θα κατεβαίνατε στο δρόμο για να υποστηρίξετε ένα κοινό αίτημα; Αφήνοντας πίσω δουλειές, με κόστος να ακούσετε ότι εξυπηρετείτε συμφέροντα και όλες τις υπόλοιπες παρενέργειες που όλοι υποψιαζόμαστε.
Όταν προσπαθούν να σου πάρουν το σπίτι, παλεύεις με όλες τις δυνάμεις σου γιατί δεν έχεις και άλλη επιλογή. Για το κοινό μας σπίτι, όμως, είναι πιθανόν να σκεφτείς “γιατί να μην τρέξει ο διπλανός”; Το είδαμε πολλές φορές έως τώρα σε συλλογικές διαμαρτυρίες, πχ. για το νοσοκομείο, όπου αντί να είμαστε χιλιάδες, βρέθηκαν μόνο καμιά διακοσαριά.
Οι κάτοικοι της Καλαμιάς, λοιπόν, μας δείχνουν το δρόμο και παράλληλα είναι η ελπίδα ότι δεν τα αφήνουν όλοι όλα να περνούν από μπροστά τους παραιτημένοι και ηττημένοι πριν καν να δώσουν τη μάχη. Υπάρχουν και οι κάτοικοι της Καλαμιάς.
