Οι γυναίκες σε όλους τους χώρους που εργάζονται, κοινωνικοποιούνται και γενικώς ζουν, κυκλοφορούν με πολλές ταυτότητες. Από τη μια αυτή που γράφει το δελτίο της ταυτότητάς τους, της επαγγελματικής τους κάρτας ή του πιστοποιητικού του δημοτολογίου και από την άλλη του φύλου τους.
Βλέπετε, οι γυναίκες πρέπει να αποδεικνύουν διαρκώς ότι είναι καλές σε αυτό που κάνουν ως εργαζόμενες, ερευνήτριες, επαγγελματίες, δημόσιοι λειτουργοί και ταυτόχρονα να αποκρούουν με μαεστρία τις επιθετικές -ενίοτε- διαθέσεις των ανδρών συνομιλητών τους που τις βλέπουν κυρίως ως… γυναίκες.
Και δεν είναι καθόλου παράξενο αυτό, με δεδομένο ότι οι άνδρες από την παιδική τους ηλικία μαθαίνουν να βλέπουν τις γυναίκες ως… φρούτα του πάθους.
Αυτό συνεχίζει και στην ενήλικη ζωή, καθώς η κυρίαρχη γυναικεία απεικόνιση έρχεται μέσα από τις σέξι πόζες στο φωτογραφικό φακό, τις διάφορες αναφορές στις πιο καλοντυμένες, την παρουσίαση των επιτυχημένων, κυρίως μέσα από το πρίσμα της ομορφιάς τους, πχ. η όμορφη επιχειρηματίας, η χαριτωμένη πιλότος και πάει λέγοντας.
Όλοι όσοι χρησιμοποιούν τα στερεότυπα δεν το κάνουν απαραίτητα με κακή πρόθεση. Το αντίθετο, μάλιστα. Θέλουν να τονίσουν και να τονώσουν τη γυναικεία παρουσία, την οποία θεωρούν ελκυστική.
Ο τρόπος που γίνεται αυτό είναι κακός, γιατί αντί να δώσει σε όλα αυτά τα κορίτσια του σήμερα εικόνες και προοπτικές γι’ αυτό που μπορούν να κάνουν στο μέλλον με τη ζωή του, τα εγκλωβίζει σε γελοίες στημένες σέλφι, δίνοντάς τους την αίσθηση ότι μόνο η ομορφιά λειτουργεί ως ασανσέρ ανόδου.
