Ο καιρός στάθηκε σύμμαχός μας και φτάσαμε στις 15 Οκτωβρίου, χωρίς να έχουμε χρειαστεί θέρμανση. Κανείς δεν θυμάται να έχει συμβεί κάτι τέτοιο στην περιοχή μας που η θέρμανση μας ήταν απαραίτητη από τα μέσα του Σεπτέμβρη.
Συνέβη, όμως, φέτος που είναι η πιο δύσκολη χρονιά για την Τηλεθέρμανση, η οποία είναι επί ξύλου κρεμάμενη, αφού μέχρι και την ώρα που γράφονται οι γραμμές δεν έχει οριστικοποιηθεί η λύση.
Υπαίτιοι μπορούν να αναζητηθούν σε πολλές πλευρές και με διαχρονικές ευθύνες. Ευθύνες για επιλογές, αλλά και για μη… επιλογές. Κοινώς απραξία, έλλειψη διορατικότητας ή απλά επειδή δεν ήθελαν να πάρουν τις επαχθείς αποφάσεις.
Ωστόσο, τώρα δεν είναι η ώρα για να ξεμπλεχτεί αυτό το γαϊτανάκι των ευθυνών, αλλά για να βρεθούν λύσεις. Λύσεις που έχουν να κάνουν με το άμεσο, αλλά και το απώτερο μέλλον. Γιατί αν η τιμή της τηλεθέρμανσης φτάσει να είναι τόσο υψηλή που να ξεπερνά άλλες μορφές θέρμανσης, τότε είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να σκεφτούμε -έστω και με καθυστέρηση- όπως των φρονίμων τα παιδιά.
