Όπως κάθε χρόνο, η χθεσινή ανακοίνωση των βαθμολογιών στις πανελλήνιες εξετάσεις έφερε πληθώρα ευχών, μηνυμάτων και τσιτάτων για κερδισμένους και χαμένους. Συγκρίνοντας τα φετινά με τα περσινά, αλλά κι εκείνα των προηγούμενων ετών, διαπιστώνει κάποιος ότι δεν αλλάζουν πολλά στα όσα σκέφτονται κι εύχονται οι άνθρωποι. Είναι, όμως, έτσι;
Τα τελευταία χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στην ιστορία, γίνεται προφανές ότι τα δεδομένα αλλάζουν και αλλάζουν με ρυθμούς πραγματικά καταιγιστικούς. Αυτό που σήμερα είναι νέο, αύριο θεωρείται παρωχημένο. Το πεδίο της έρευνας που σήμερα θεωρείται αιχμής σε λίγους μήνες εγκαταλείπεται ως ξεπερασμένο.
Ταυτόχρονα, νέα επαγγέλματα και προοπτικές ξεπροβάλλουν, ενώ σπουδές, από αυτές που θεωρούνταν κλασικές, φαίνεται να μην έχουν να προσφέρουν κάτι σ’ ένα μέλλον που σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται από τις μηχανές.
Ίσως, ωστόσο, αυτό το τελευταίο να είναι και το κλειδί της λύσης, καθώς, όπως έχουμε ξαναγράψει, δύο θα είναι τα πράγματα που θα παίξουν ρόλο. Οι ικανότητες εξεύρεσης λύσεων σε πολύπλοκα προβλήματα και παραγωγής πρωτότυπου περιεχομένου σε κάθε τομέα, αλλά και η επιστροφή σε βασικές εργασίες που πάντα θα γίνονται με τα χέρια. Κι αυτό είναι κάτι που είναι καλό να έχουν υπόψη όσοι τώρα κάνουν τις επιλογές τους.
