Η διαλεκτική προέρχεται από την λέξη διαλέγομαι, που σημαίνει κάνω συζήτηση. Στην αρχαιότητα με τη διαλεκτική εννοούσαν την τέχνη του να φτάνει κανείς στην αλήθεια, μέσω της σύγκρουσης των αντιθέτων απόψεων. Θέση και αντίθεση παράγουν μια νέα σύνθεση, ως γνωστόν, και αυτή η αντιπαραβολή των αντιθέσεων που εμπεριέχει τη λογική αμφισβήτηση, αποτελεί αναμφίβολα μια τέχνη που έχουμε ξεχάσει.
Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο των παράλληλων μονολόγων ή ακόμα των χυδαίων και αφοριστικών αναρτήσεων, που κάθε άλλο παρά με επιχειρήματα προσπαθούν να πείσουν ή/και να αντικρούσουν.
Το να εκφράζει κάποιος θαρρετά τη γνώμη του, είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Πολύ περισσότερο όταν αυτή δεν είναι δημοφιλής. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να προκύπτει συζήτηση με ανταλλαγή επιχειρημάτων που προχωρούν τα θέματα ένα βήμα πιο κάτω. Το χειρότερο είναι να γίνεται η έκφραση άποψης αφορμή για αποδόμηση, απαξίωση ή και ακόμα και δολοφονία χαρακτήρα. Και δυστυχώς, αυτό το τελευταίο, το βλέπουμε συχνά να γίνεται με θύματα τους ευαίσθητους και τους ιδεαλιστές. Γιατί οι χοντρόπετσοι και οι εκπαιδευμένοι στη βαρβαρότητα της αρένας δεν παίρνουν χαμπάρι.
