Το τοπίο γύρω από την μετάβαση στην μεταλιγνιτική περίοδο εξακολουθεί να είναι θολό. Κι αυτό κυρίως γιατί ακόμα δεν είναι ξεκάθαροι οι όροι με τους οποίους αυτή γίνεται. Γι’ αυτό κι όποια συζήτηση γίνεται, ενέχει τον κίνδυνο να αποδειχθεί άσχετη.
Όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση διαχείρισης μιας κατάστασης, το νούμερο ένα είναι να προσδιορίσουμε το πρόβλημά μας, εν συνεχεία να προσεγγίσουμε διαφορετικές προτάσεις και στο τέλος να προκρίνουμε αυτές που θα θεωρηθούν ότι μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στη λύση.
Όλα αυτά, όμως, δεν πρέπει να γίνουν ερήμην της κοινωνίας που αυτή τη στιγμή μάλλον ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος.
Μιλώντας για ολική αλλαγή οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, αυτό που πρέπει να κατακτήσουμε ως κοινωνία είναι η αντίληψη της κατάστασης και τα εργαλεία με τα οποία θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε αυτή την περιοχή την επόμενη μέρα.
Πρωτοβουλίες τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο στην κατεύθυνση της περαιτέρω καλλιέργειας των soft skills ή της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της επιχειρηματικής ανακάλυψης είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αλλά μόνο αυτές δεν αρκούν.
Όσο μεγάλα και αν είναι τα ποσά που θα δοθούν, που ακόμη μόνο τα ακούμε, αν λειτουργήσουμε στο ρελαντί, “τη βάψαμε”. Η λύση βρίσκεται στην ενεργοποίηση από τη βάση. Αλλά αυτά δεν φαίνεται να έρχεται.
Ενεργοποίηση από τη βάση
Μοιραστείτε την είδηση
