Στις διαπραγματεύσεις η νίκη είναι με το μέρος του ισχυρότερου. Μπορείς να διαπραγματευθείς και να κερδίσεις ή τουλάχιστον να προχωρήσεις σε μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία, αν διαπραγματεύεσαι από θέση ισχύος. Όταν είσαι με το πιστόλι στον κρόταφο, σπάνια μπορείς να διεκδικήσεις και να επιτύχεις κάτι καλό. Συνήθως ακολουθείς και δέχεσαι αυτό που σου δίνεται, προκειμένου να αποφύγεις τα χειρότερα.
Αυτό συνέβη και στην περίπτωση μας, δηλαδή στην περίπτωση της Τηλεθέρμανσης ή καλύτερα των Τηλεθερμάνσεων της περιοχής μας. Τώρα που φτάσαμε στο σημείο μηδέν ήταν πολύ δύσκολο να μην συρθούμε σε μια συμφωνία, μάλλον επαχθή για τα νοικοκυριά της περιοχής που εξαρτώνται πλήρως από την τηλεθέρμανση, όταν τόσα χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα γι’ αυτό.
«Όταν χρωστάς σε κάποιον δεν βάζεις εσύ τους όρους, αλλά αυτός» είπε ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ Παναγιώτης Ματιάκης στο δημοτικό συμβούλιο της Τετάρτης, περιγράφοντας την εικόνα που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, εναλλακτικό πλάνο δεν υπάρχει. Υπάρχει μονόδρομος εξάρτησης και μάλιστα με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα (για όσο λειτουργεί ο Άγιος Δημήτριος). Στο παιχνίδι αυτό η ΔΕΗ κάνει αυτό που πρέπει να κάνει σύμφωνα με το δικό της σχεδιασμό και τα δικά της οικονομικά. Η αυτοδιοίκηση τι κάνει, αλλά και τι μπορεί να κάνει με τα διαπραγματευτικά χαρτιά που έχει; Και από την άλλη οι πολίτες τι θα πρέπει να περιμένουν; Μήπως θα πρέπει να ψάξουν μόνοι τους να βρουν τη λύση, αντιλαμβανόμενοι ότι οι εποχές έχουν αλλάξει κι ότι ο χρόνος που χάνουμε είναι μόνο σε βάρος μας;
