Δεν το πάω στο Βόλο, αποφεύγοντας να σχολιάσω τα αποτελέσματα των δικών μας εκλογών. Με αφορμή το Βόλο, όμως, είναι καλό να σκεφτούμε αυτόν το… σοφό λαό, που βουτηγμένος στις λάσπες, επιβράβευσε έναν τύπο που μίλησε χυδαία για τον Κασσελάκη και πριν μερικές εβδομάδες -κι ενώ η πόλη του κυριολεκτικά πνίγονταν- αυτός έδινε παράσταση. Είναι ο ίδιος… σοφός λαός που ψήφιζε χρόνια το Γκλέτσο, γιατί ήταν μάγκας.
Ο λαός, λοιπόν, δεν είναι σοφός. Ούτε πρόκειται για μια συμπαγή ομάδα που ψηφίζει με κριτήρια αξιοσύνης και θέσεων. Είναι πολλοί και πολλές που επηρεάζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εξαρτήσεις, τις πιέσεις και την αμάθεια. Είναι αυτοί που ψηφίζουν το μπατζανάκη του κολλητού ή ακόμα χειρότερα ανήκουν στο στρατό του τοπικού βουλευτή. Αυτοί ορίζουν και τις τύχες των υπολοίπων που κινούνται μετριοπαθώς, προσπαθώντας να επιλέξουν με βάση κάποια συγκεκριμένα κριτήρια που έχουν κυρίως να κάνουν με την ικανότητα του διοικείν.
Λένε πολλοί ότι οι εκλογές είναι η ευκαιρία για να δούμε τα χάλια μας. Διαφωνώ. Οι εκλογές είναι η ευκαιρία να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Σε μια χώρα, λοιπόν, που ο Μπέος, ο Αγοραστός και ο Κώστας Καραμανλής (ελάχιστα μετά τα τραγικά συμβάντα στην εξέλιξη των οποίων έχουν μερίδιο ευθύνης) ξαναβγαίνουν, ε,τότε το θέμα δεν είναι αυτοί, αλλά εμείς. Ο σοφός λαός.
