Η φράση “δεν μπορείς να διοικήσεις/διαχειριστείς κάτι που δεν μπορείς να μετρήσεις” είναι παλιά, αλλά ισχύει ακόμα. Έρχεται από το χώρο του μάνατζμεντ για να μας θυμίσει τη σημασία της ποσοτικής και ποιοτικής αξιολόγησης μέσα από συγκεκριμένα κριτήρια και μεταβλητές. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξέρεις στο τέλος της ημέρας τι πέτυχες.
Θέλεις για παράδειγμα να βελτιώσεις τα οικονομικά σου και σε ρωτάει κάποιος “μα πόσα ξοδεύεις στο σούπερ μάρκετ;”. Αν η απάντησή σου είναι συγκεκριμένη, σημαίνει ότι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο. Αν πάλι είναι στο περίπου, τότε σημαίνει ότι έχεις αρκετή δουλειά μπροστά σου.
Κάτι ανάλογο ισχύει και στη δημόσια διοίκηση και στην αυτοδιοίκηση. Δεν μπορείς να βελτιώσεις έναν τομέα που δεν γνωρίζεις με μεγάλη λεπτομέρεια την ακριβή του εικόνα, είτε αυτός είναι ο τουρισμός, είτε η υγεία. Με εκτιμήσεις στο περίπου, δουλειά δεν γίνεται.
Επομένως, πριν από τη χάραξη στρατηγικής, χρειαζόμαστε σαφή ορισμό του ίδιου του προβλήματος, λεπτομερή καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης (όχι, όμως, αναλύσεις του ποδαριού) και εν συνεχεία σύνδεση των πολιτικών που θα ακολουθηθούν με συγκεκριμένους μετρήσιμους δείκτες. Έτσι ώστε στο τέλος να ξέρουμε αν και πόσο έχουμε βελτιωθεί.
