Γιατί όλα τα κοριτσάκια στην ερώτηση «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις» απαντούν «θα κάνω οικογένεια», ενώ τα αγοράκια «θα γίνω ποδοσφαιριστής, πιλότος κλπ»; Προφανώς γιατί αρκετά νωρίς το στενό περιβάλλον τους έχει υποδείξει ποιος είναι ο σωστός τρόπος να γίνονται τα πράγματα.
Γινόμαστε έτσι δέσμιες και δέσμιοι των προσδοκιών των γύρω και τις ενσωματώνουμε σε τέτοιο βαθμό που αδυνατούμε να κατανοήσουμε πόσο πιεστικά επιδρούν πάνω μας. Έτσι, σε κάθε αδιάκριτο σχόλιο με ταυτόχρονο κλείσιμο ματιού «άσε τις σπουδές και τη δουλειά τώρα και κοίτα να κάνεις παιδί», έχουμε μάθει να χαμογελάμε χαριτωμένα και να πηγαίνουμε παρακάτω. Κι όταν τολμούμε να πούμε κάτι, η απάντηση είναι «από ενδιαφέρον το λέω, γιατί τα χρόνια περνούν». Λες και περιμένουμε τον τελευταίο άσχετο να μας υπενθυμίσει αυτό που ούτως ή άλλως μας λέει το σώμα μας.
Δεν εκπλησσόμαστε, λοιπόν, όταν τύποι, όπως ο Τζήμερος, κάνουν χυδαία σχόλια σε βάρος γυναικών, όπως συνέβη στην περίπτωση της Σοφίας Ζαχαράκη. Δεν θα έπρεπε μάλιστα να ασχολούμαστε καν.
Με αυτό που πρέπει να ασχολούμαστε είναι πώς οι επόμενες γενιές των ανθρώπων θα πάψουν να σκέφτονται με κουτάκια και να προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο με παρωχημένα στερεότυπα. Λέγεται και αποδοχή.
Ιωάννα
