Αυτό που μας επεφύλαξε η εξελισσόμενη επιδημία, αλλά και η ενημερω-επιδημία (infodemic) του κορωνοϊού, στην εποχή του -κατά Mc Luhan- «παγκόσμιου χωριού», είναι η περαιτέρω καχυποψία και αμφισβήτηση των βασικών κατακτήσεων της επιστήμης από μια ολοένα και μεγαλύτερη ομάδα του πληθυσμού, ακόμα και από μέρος του επιστημονικού κόσμου.
Από τα σημαντικότερα ζητήματα που αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο διάλογο και τη συλλογική πρακτική πηγάζουν από το έλλειμμα επιστημονικού γραμματισμού, της ικανοποίησης δηλαδή της ανάγκης των πολιτών για έγκυρη ενημέρωση και κριτική αποτίμηση των επιτευγμάτων της τεχνολογίας και της επιστήμης. Εκεί, η υπερπληθώρα πληροφοριών μαζί με την δυσκολία κατανόησης από το μη ειδικό κοινό των επιστημονικών δεδομένων, ταυτόχρονα με τις ατυχείς ή και παραπλανητικές δηλώσεις ειδικών και μη, δημιουργούν ένα νεφελώδες τοπίο.
Μια από τις κατακτήσεις που αμφισβητούνται είναι και η επιστημονική συναίνεση που εκφράζει τη συλλογική θέση των επιστημόνων πάνω σε μια συγκεκριμένη προβληματική, όπως η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η σχετικότητα, η κλιματική αλλαγή ή ο εμβολιασμός.
Η επιστημονική συναίνεση δεν αποτελεί επιχείρημα που βασίζεται στην αυθεντία και κυρίως δεν ισχύει στη λογική του τι αποφαίνεται η πλειονότητα του επιστημονικού κόσμου. Είναι αποτέλεσμα των αποδείξεων που έχουν έρθει μέσα από την έρευνα και τη σύγκλιση αξιόπιστων μεθόδων και εργαλείων. Και αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα κατά νου.
Επιστημονική συναίνεση
Μοιραστείτε την είδηση
