Η εποχή των σόσιαλ μίντια γέννησε αναμφίβολα πολλά «τέρατα». Παραφούσκωσε τους νάρκισσους, απογείωσε τους τιποτένιους και ξεγύμνωσε αυτούς που άλλοτε είχαν την πολυτέλεια να κρυφτούν στα σπίτια τους.
Αυτό σημαίνει άπειρες ώρες τηλεοπτικών ρεπορτάζ για το πώς έκανε παρέλαση ο Στέφανος Κασσελάκης, κατά τη διάρκεια αυτού που κάποιοι αποκαλούν στρατιωτική θητεία, αλλά και πολλές λέξεις για το ξεκατίνιασμα -γιατί περί αυτού πρόκειται- μεταξύ Έλενας Ακρίτα, Άδωνι Γεωργιάδη και άλλων για τις αναρτήσεις της πρώτης για την Μαρέβα Γκραμπόβσκι.
Ο Ουμπέρτο Έκο είπε κάποτε πως «οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, να μιλάνε». Και δεν θα ήταν πρόβλημα αν στους ανόητους δεν είχαν ανατεθεί κάποιοι σοβαροί ρόλοι εκπροσώπησης των πολλών. Έλα μου, όμως, που όλοι αυτοί θα έπρεπε να ασχολούνται με άλλα πολύ σοβαρά θέματα (Τέμπη, ακρίβεια κλπ.) αντί να εστιάζουν στα ευτελή και στα επουσιώδη.
Η έκπτωση αυτή έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα του δημοσίου διαλόγου και της δημοκρατίας γενικότερα και είναι πραγματικά λυπηρό, αλλά σε απόλυτη ευθυγράμμιση με ό,τι παρατηρείται συνολικά.
